Η πολυοζώδης βρογχοκήλη αποτελεί την πιο συχνή πάθηση του θυρεοειδούς. Ο Ενδοκρινόλογος τονίζει ότι διάφορα διαιτολογικά, περιβαλλοντολογικά, ορμονολογικά και κληρονομικά αίτια ευθύνονται για την εμφάνιση της νόσου, ενώ η ανάπτυξη και παραμόρφωση του αδένος ποικίλει από πολύ μικρή έως την υπερμεγέθη και καταδυόμενη βρογχοκήλη. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, η θεραπεία καταστολής με θυρεοειδική ορμόνη δεν καταφέρνει να εξαλείψει ή να συρρικνώσει τον όγκο της βρογχοκήλης.

Συνεπώς, ένδειξη για χειρουργική θεραπεία έχουν οι βρογχοκήλες που προκαλούν ενόχληση στην κατάποση ή στην αναπνοή, αυτές που λόγω χρονιότητας υπερπαράγουν ορμόνη και αυτές που έχουν στοιχεία ύποπτα ή τεκμηριωμένης κακοήθειας. Στις καλοήθεις βρογχοκήλες είναι πιθανόν να συνυπάρχει καρκίνος του θυρεοειδούς στο 8 έως 16% των περιπτώσεων.