Η ανώδυνη (painless) ή σιωπηλή (silent) θυρεοειδίτιδα πρωτοπεριγράφηκε τη δεκαετία του ‘70, έφθασε στο μέγιστό της τη δεκαετία του ‘80 (βιβλιογραφικά αποτελούσε περίπου το 15% των περιπτώσεων υποθυρεοειδισμού) ενώ σήμερα περιγράφεται λιγότερο συχνά. Από ορισμένους ερευνητές, πλέον θεωρείται παραλλαγή της υποξείας θυρεοειδίτιδας και σύμφωνα με άλλους ποικιλία της Θ.Η. Η σιωπηλή θυρεο¬ειδίτιδα εκδηλώνεται με σημεία και συμπτώματα παροδικού υπερθυρεοειδισμού που εμφανίζεται απότομα σε αντίθεση με την ν. Graves. Οι ασθε-νείς έχουν μικρή, ανώδυνη βρογχοκήλη, χαμηλή πρόσληψη ραδιενεργού ιωδίου και ιστολογικά πιο εκτεταμένη λεμφοκυτταρική διήθηση από ότι στη Θ.Η., με εκτεταμένη ρήξη θυλακίων.
Οι ασθενείς διέρχονται από τρεις κλινικές φάσεις, την υπερθυρεοειδική όπου οι Τ4, Τ3 είναι αυξημένες και η TSH κατασταλμένη, την ευθυ¬ρεοειδική και την υποθυρεοειδική. Η υπερθυρεο¬ειδική φάση διαρκεί 2-4 μήνες. Η ΤΚΕ είναι χα-ρακτηριστικά φυσιολογική, ενώ τα αντιθυρεοειδι¬κά αντισώματα δεν ανιχνεύονται στην πλειονότη¬τα των ασθενών ή εάν ανεβρεθούν είναι σε χα¬μηλούς τίτλους.
Διακρίνονται δύο μορφές silent θυρεοειδίτιδας.
Η σποραδική μορφή η οποία είναι πιο συχνή στο μέσο της 4ης δεκαετίας και η θυρεοειδίτιδα της λοχείας (post partum thyroiditis).